Prawdziwa carbonara tylko bez śmietany

I na tym mógłbym skończyć ten artykuł, ale jednak dodam coś od siebie. Prawdziwa carbonara pochodzi z Rzymu. Włosi jeśli chodzi o swoją kuchnię dużą wagę przykładają do tradycji, więc przepisy są bardzo szanowane. No i tak się składa, że ta tradycyjna, prawdziwa carbonara jest bez śmietany.

Z czego jest prawdziwa carbonara

Tradycyjny przepis na carbonarę zawiera jajka, ser pecorino romano, guanciale (wędzony boczek z policzków świń), czarny pieprz i makaron. Jajka w połączeniu z gorącym makaronem i trochę wody z gotowania makaronu tworzą kremowy sos, który oblepia makaron, nie wymagając dodatku śmietany. Powtórzę, aby wybrzmiało. Nie wymaga dodatku śmietany :).

Śmietanę dodaje się do carbonary w wielu miejscach w Polsce, ale nie tylko. Zastanawiam się z czego to może wynikać, bo prawdziwa carbonara to zaledwie kilka minut pracy. Doszukałem się opinii, że to przyśpiesza i ułatwia. No nie wiem jak to ma przyśpieszyć albo ułatwić, ale to i tak wówczas nie jest już carbonara.

Ok jest jedna możliwość na to ułatwianie. W niektórych miejscach na świecie przyznaję, że dostęp do oryginalnych włoskich składników może być ograniczony, a śmietana jest łatwo dostępnym substytutem. Niemniej to nadal nie będzie prawdziwa carbonara.

Teorie historii carbonary

Jednak, gdy trochę poczytałem i zapytałem znajomych z Rzymu odnośnie historii tego dania, to okazało się, że nie jest to prosta sprawa. Istnieje kilka teorii.

1. Teoria węglarzy: carbonara powstała jako posiłek dla włoskich węglarzy (carbonari). „Carbonara” pochodzi od słowa „carbone”, które oznacza węgiel, a danie mogło być łatwe do przygotowania na ogniu podczas pracy w lesie.
2. Powojenna teoria: carbonara została wymyślona po II Wojnie Światowej. Amerykańscy żołnierze w Rzymie mieli dostęp do racji jaj i bekonu. Mieszkańcy Rzymu mogli zacząć łączyć te składniki z dostępnymi lokalnie serami i makaronem, tworząc w ten sposób potrawę. Nie głupie, przyznaję.
3. Późniejszy wynalazek: carbonara mogła być wynaleziona w Rzymie w latach 40. lub 50. XX wieku, jako nowoczesna innowacja w tradycyjnej kuchni włoskiej. Niektóre źródła wskazują, że pierwsze pisemne wspomnienie o carbonarze pochodzi dopiero z tego okresu. I tu byłbym w szoku, ponieważ jak w tym przypadku można bronić jakieś tradycji?

W Rzymie nie spotkałem tej ze śmietaną

Tyle teorii, ale praktyka jest taka, że podczas pobytu w Rzymie nie znalazłem wersji ze śmietaną. Podawana carbonara opierała się na tych tradycyjnych składnikach, które podkreśliłem wyżej. Raz zdarzyło się, że dostałem na talerzu taką nie z guanciale ale z pancetą, ale ponoć dopuszczalne. No i chyba bym nie rozróżnił, gdybym nie wiedział. W każdym razie prawdziwa carbonara to ta bez śmietany.